Anouk vertelt

“Goedemiddag Ria, je mag verder komen hoor!”, roep ik vanuit de hal de wachtruimte in. Ik heb mijn mondkap al op m’n neus terwijl ik me verontschuldig voor het feit dat ik haar geen hand geef. De maatregelen rondom dat virus, je went er gewoon niet aan. Ik kon me 12,5 jaar geleden toch niet indenken dat ik een cliënt géén hand zou geven. We lopen de kamer in en even vergeet ik het."

Ik kijk op anderhalve meter afstand naar Ria die met een wat kromme rug voorzichtig mijn laserkamer binnenloopt. Even zet ik mijn mondkap af. Even geen Covid-richtlijnen. Even wél aandacht voor Ria. “Gaat het?”, vraag ik haar. “Eigenlijk niet”, zegt ze op verdrietige toon. “Mijn nicht zal er volgende week denk ik niet meer zijn. Ze is heel ziek, té ziek.” Ik moet schakelen in mijn hoofd. Ik luister terwijl ik ondertussen mijn mondkap weer voordoe –liever zou ik een arm om haar heen slaan, maar het is nog steeds corona tijd. “Kun je hier dan wel zijn?”, vraag ik. Ze knikt: “Het leven gaat ook verder en ik wil tóch dat je nog eens naar mijn benen kijkt.” Ik neem een kijkje. Een prachtig vel dat er heel fraai uitziet. Wel nog wat bij te werken, zo te zien.

Ria kent ons ritueel inmiddels en neemt zonder dat ik het hoef te vragen plaats op mijn behandelbank. “Ik zou zo graag die laatste blauwe en paarse strengetjes nog wat willen aanpakken voor we misschien weer in lockdown gaan. Oh ja, en ik heb ook nog wat van die netwerkjes op mijn kippenborstje”. Luid gelach buldert door de ruimte. Dit keer van ons beiden. Mijn collega’s op de gang horen ons. De cliënt in de ruimte naast ons ongetwijfeld ook... Ik maak ondertussen een foto van de netwerkjes op Ria’s borstbeen. Het zijn er nogal wat.

Het laatste kwartier pak ik even flink door, want ik wil heel graag dat Ria vandaag extra blij de deur uitgaat. 3 mm – 2hz, 15 ms en 150 joule; de netwerkjes verdwijnen als sneeuw voor de zon. Ria zet haar bril af. “Ongelooflijk Anouk, dat dit zo snel kan!” Een nóg grotere glimlach is het gevolg. “Maak een foto na!” Dat doe ik meteen. Ik weet alleen niet wat ik liever had vastgelegd: het egale ‘kippenborstje’ of die mooie brede glimlach. Beetje Alhydran erop en klaar. Zo, die verlaat vrolijk mijn laserkamer. Heerlijk vak!‍

“Ik weet alleen niet wat ik liever had vastgelegd: het egale ‘kippen-borstje’ of die mooie brede glimlach.”

No items found.
No items found.
No items found.