Marianne, 34 jaar
“Hidradenitis Suppurativa. Ja, ik kan het uitspreken zonder te struikelen. Het begon dan ook al op mijn veertiende. Ik kreeg pijnlijke bulten onder mijn oksels, het breidde snel uit naar mijn liezen. Het werd zo erg dat mijn huisarts mij antibiotica voorschreef. Daarvan werd het nog erger. Een bult onder mijn oksel werd zo groot als een tennisbal, ik kon mijn arm niet meer naar beneden doen. Ook werd de pijn te erg om in bed te liggen. Een allergische reactie op de medicatie."
Zo kreeg ik steeds nieuwe antibiotica en slikte ik steeds meer om de aandoening enigszins onder controle te krijgen. Soms ging het een week of twee goed, maar al snel brak het weer uit. Het is niet direct zichtbaar omdat het onder je kleding zit, maar je voelt je onzeker. En de pijn, die is vaak vreselijk. Ik kon niet sporten of dansen en soms niet eens bewegen. De impact van HS op mijn leven is enorm.
“Als ik naar een restaurant moest waar ze houten stoelen hadden, ging ik niet mee. Ik kon van de pijn niet zitten.”
Door de jaren heen heb ik heel wat ziekenhuizen van binnen gezien en vele operaties ondergaan. Ook die laten sporen na. Letterlijk, in de vorm van littekens. De bulten bleven terugkomen en de huid werd er niet beter op. Het UMC besloot mij te behandelen met laser. Maar daar moest ik steeds voor naar Amsterdam. De arts verwees mij door naar Laserkliniek Zwolle, een stuk dichter bij huis. Er ging een wereld voor me open. De behandelingen waren persoonlijker en volledig afgestemd op wat mijn lijf nodig heeft.
Sinds een jaar heb ik de behandelingen hierbij Michelle. De liezen, onderrug, oksels, alles wordt gelaserd. Het vermindert de kwaal en de littekens én het verlicht de pijn. Sinds de laserbehandelingen heb ik zeker zeventig procent minder pijn. Dat betekent voor mij ook zeventig procent meer levenskwaliteit; ik kan zelfs weer sporten!”
